Сучасная дыягностыка дысбактэрыёзу

Дысбактэрыёз - клінічныя праявы

Як правіла, усталёўваюць дыягназ дысбактэрыёз на аснове клінічнай карціны развіцця захворвання. Асноўнымі клінічнымі праявамі захворвання, якія агульныя, як і для дарослых, так і дзяцей, з'яўляюцца:

• парушэнне агульнага самаадчування (абязводжванне, ап'яненне);
• зніжэнне вагі;
• сімптомы паразы слізістых страўнікава-кішачнага гасцінца;
• парушэнне працэсаў стрававання ў любым з аддзелаў ЖКТ.

Аднак для таго каб быў усталяваны дакладны дыягназ неабходная лабараторная дыягностыка дысбактэрыёзу.

Сучасныя метады дыягностыкі дысбактэрыёзу

У сучаснай медыцыне існуе мноства метадаў дыягностыкі парушэнні мікрафлоры кішачніка. Падзяляюць два тыпу дыягностыкі дысбалансу флоры: прамыя і ўскосныя.

Прамыя спосабы дыягностыкі дысбактэрыёзу

Сёння самым распаўсюджаным лабараторным метадам даследавання выступае бактэрыялагічны аналіз кала на дысбактэрыёз (пасеў). Аднак агульную карціну стану пацыента дадзены аналіз не дае, так як ён паказвае толькі сведчанне тых мікробаў, што размешчаны ў тоўстай кішцы, а дакладней у яго вядома аддзеле. На жаль, аб стане мікрафлоры тонкага кішачніка дадзены аналіз расказаць абсалютна не зможа.

Больш за тое, бактэрыялагічная дыягностыка дысбактэрыёзу кішачніка ўяўляе заключэнне мінімум 14, а максімум 25 відаў бактэрый, нягледзячы на ​​тое, што ў кішачніку жыве іх больш за чатыры сотні.

Атрыманне дакладных вынікаў пасеву на дысбактэрыёз магчыма толькі пры ўмове поўнай стэрыльнасці, правільнай транспарціроўцы матэрыялу (захаванне неабходнага тэмпературнага рэжыму), а таксама правядзенне аналізу фекаліяў праз не больш за тры гадзіны пасля іх плота. На вялікі жаль, ў нашы дні такімі ўмовамі могуць размяшчаць толькі адзінкі лабараторый і менавіта па гэтай прычыне, як правіла, атрымоўваныя вынікі аналізаў ўжо скажоныя.

аднак, нягледзячы на ​​гэта дадзены метад дыягностыкі дысбактэрыёзу мае відавочную перавагу. У параўнанні з іншымі відамі аналізаў, якія праводзяцца пры ўсталяванні дысбалансу кішачніка, ён самы танны і пры яго дапамозе можна вызначыць колькасць і выгляд мікробаў. Праўда, працягласць правядзення складае адну тыдзень.

Пра стан флоры тонкага кішачніка можна атрымаць інфармацыю пасля пасеву биоптата сценак кішачніка альбо аспирата, які змяшчаецца ў ім. Праўда, дадзеныя даследавання даволі складаныя з тэхнічнага боку і іх праводзяць выключна ў крайніх выпадках.

У апошнія гады ўсё больш выкарыстоўваюць ПЦР-дыягностыку дысбактэрыёзу (палімеразную ланцуговая рэакцыя). Папулярны метад тым, што ён вельмі універсальны, а менавіта для правядзення дадзенага даследавання няма дакладных патрабаванняў да матэрыялу.

Пры даследаванні кала на дысбактэрыёз пры дапамозе ПЦР-дыягностыкі ў ўжывальным матэрыяле вылучаюць фрагмент ДНК альбо РНК ўзбуджальніка. Пры гэтым варта адзначыць, што вылучаны фрагмент характэрны толькі пэўнага ўзбуджальніка. У далейшым яго дабудоўваюць да тых памераў, якія будуць дастатковыя для візуальнай рэгістрацыі.

Яшчэ адной асаблівасцю дадзенага метаду лабараторнага даследавання выступае яго шпаркасць правядзення. Да таго ж, пры яго дапамозе вызначаецца наяўнасць бактэрыі, калі яна нават прысутнічае толькі ў адной клетцы і размешчаная не побач з прасветам кішачніка. Праўда, дадзены аналіз можа быць дакладным пры ўмове, што патагенныя вірусы і бактэрыі вядомыя. Іншымі словамі круг даследавання досыць абмежаваны. У сувязі з гэтым ПЦР-дыягностыку праводзяць з мэтай вызначэння праявіць сябе інфекцыі.

Ускосныя спосабы дыягнаставання дысбактэрыёзу кішачніка

Акрамя прамых спосабаў пастаноўкі дыягназу «дысбактэрыёз кішачніка» выкарыстоўваюць і ускосныя. Гаворка ідзе аб хімічных метадах, падчас якіх сабраны матэрыял даследуюць на канцэнтрацыю прадуктаў, выдзяляюцца мікраарганізмамі ў працэсе сваёй жыццядзейнасці. Вось менавіта на іх падставе і робяць высновы і колькасці і якасці бактэрый у кішачніку. Гаворка ідзе пра:

• газожидкостной храматаграфіі, якая дапамагае вызначыць у фекаліях наяўнасць тоўстых лятучых кіслот;
• мас-спектраметрыі.

Такая дыягностыка дысбактэрыёзу кішачніка дазваляе вызначыць ад 35 да 40 паказчыкаў. Да пераваг ўскоснага хімічнага даследаванні балансу мікрафлоры адносяць:

• дыягнаставанне анаэробнай інфекцыі, якая на адкрытым паветры гіне;
• адначасовае ацэньванне жывых і мёртвых арганізмаў;
• малыя канцэнтрацыі клетак вірусаў і бактэрый незалежна ад іх паходжання;
• кароткія тэрміны правядзення аналізу, так як максімальны час яго правядзення складае ўсяго тры гадзіны.

аднак, нягледзячы на ​​станоўчыя бакі дадзенага даследавання, існуюць яго і адмоўныя, а менавіта:

• для аналізу розных відаў бактэрый патрабуецца правядзення неаднаразовых даследаванняў;
• высокі кошт абсталявання;
• складанасць даследаванні з тэхнічнага боку.

яшчэ адны, праўда, ня папулярныя метады дыягностыкі дысбактэрыёзу выступаюць дыхальныя тэсты, пры дапамозе якіх магчыма вызначыць наяўнасць патагенных мікраарганізмаў у чалавека, не звяртаючыся да плота фекаліяў. Даследаванні праводзяцца выдыханага паветра. Аднак дадзены метад прадугледжвае высокую верагоднасць памылкі. У сувязі з гэтым правядзенне дыхальнага даследаванні выкарыстоўваецца для ўстанаўлення папярэдніх вынікаў.

Напрыканцы варта падкрэсліць, што ў нашы дні дыягностыка дысбактэрыёзу кішачніка вельмі складаная працэдура. Прычынай таму выступае адсутнасць сапраўднай інфармацыі аб нармальным складзе мікрафлоры кішачніка, бо яго змены магчымыя з-за пераменаў надвор'я і клімату. На кішачны баланс таксама ўплывае і змена рацыёну харчавання. У сувязі з гэтым вынікаў, якія даюць магчымасць зрабіць адназначную выснову, сучасныя метады дыягностыкі не маюць. Усе лабараторыі кіруюцца існуючымі умоўнымі дадзенымі, таму многія аналізы на дысбактэрыёз выявяць наяўнасць захворванне нават пры часовых адхіленнях.